A.s. zaterdag 18 oktober 2025 verzorgd de band More Fun een dansavond bij Café Restaurant de Molenberg een gezellige dansavond.
Op 25 oktober verzorgen de Helena’s en More Fun een dansavond in de Vereeniging in De Lutte. Iedereen is van harte welkom.
Peterke vind in de tuin een dode mus, hij loopt ermee naar zijn vader en vraagt of hij een lege sigarenkistje heeft, want hij zou het musje graag begraven. Vader zoekt eens tussen zijn spullen en vind er een leeg kistje. Peterke bekleed het kistje met wat wc papier en legt het musje erin. Dan gaat het achteraan in de tuin begraven. Wanneer het vogeltje begraven is, vraagt Peterke aan zin vader: ‘Papa, gaan dode vogeltjes ook naar de hemel?’ ‘Natuurlijk’ zegt papa. Peterke begint ineens te schaterlachen. Vader kijkt verbaasd naar zijn zoon en vraagt: ‘Peterke, vind je dat nu echt om te lachen?’
‘Nee’, zegt Peterke, ‘Maar ik zou graag het gezicht van St-Pieter eens willen zien.
Hij denkt waarschijnlijk dat hij een kistje sigaren krijgt en word blij gemaakt met een dode mus!
De Klokkestoelers uit Langedijke begonnen in 1977 als trio, bestaande uit: Martin v.d. Hurk (toetsen), Jan Gorter (drums) en Bert Donker (zang + gitaar). Enkele jaren later kwam zangeres Annie Gorter de band versterken en even later nam Freddy Plantinga de plaats in van Jan Gorter. De laatste tijd zijn ze weer in het nieuws omdat ze momenteel op mening piraten festival optreden.
Wanneer is me verveel, dan ga ik wel eens naar een pretpark. Ik neem dan altijd 2 bouten mee, en dan tik ik de persoon die voor me zit op de schouder en zeg dan; “Volgen mij komen deze uit uw karretje”.
25 Oktober a.s. verzorgen de bands “de Helena’s” en “More Fun” samen een dansavond in Café en Zalencentrum De Vereeniging in De Lutte. De bands hebben ieder hun eigen sound en liedjes en zullen afwisselend voor u gaan spelen. Ook speelt de band “More Fun” op 18 oktober bij De Molenberg voor een dansavond.
Een man gaat met de nachttrein naar de wintersport.
In de slaapcoupe komt hij tot de ontdekking dat hij de ruimte moet delen met een vrouw.
Ze stellen zich aan elkaar voor. De vrouw gaat boven slapen, de man onder.
Ze gaan in bed liggen, maar na een kwartier roept de vrouw:
‘Buurman, slaapt u al?’
‘Nee’, zegt de man. ‘Ik heb het nogal koud’, zegt de vrouw, ‘wilt u
misschien het raampje dicht doen?’;
‘Natuurlijk’, zegt de man. Hij stapt uit bed, doet het raampje dicht en gaat weer liggen.
Na een kwartier roept de vrouw: ‘Buurman, slaapt u al?’;
‘Nee’, zegt de man.
‘Het wordt nogal benauwd’, zegt de vrouw, ‘wilt u misschien het raampje weer open doen?’;
‘Oke’, zegt de man. Hij stapt uit bed, doet het raampje open en
gaat weer liggen.
Na een kwartier roept de vrouw: ‘Buurman, slaapt u al?’;
‘Nee’, zegt de man.
‘Het begint nu toch weer koud te worden’, zegt de vrouw, maar ik heb gezien dat daar in het kastje nog een deken ligt. Wilt u die misschien voor mij pakken?’;
‘We zouden natuurlijk ook kunnen doen of we getrouwd zijn’, zegt de man.’;
‘O, zou u dat willen?’, vraagt de vrouw.
‘Tuurlijk !’, zegt de man.
‘Ah, dat lijkt me ook wel fijn’, zegt de vrouw.
‘Mooi’ zegt de man, ‘Kom uit uwe nest, pak zelf dat deken, kruip weer in uwe nest ,houd uwe snater en laat me slapen !!!!!’
Johannes (Joop) de Knegt (Nieuwer-Amstel, 1 maart 1931 – Amsterdam, 22 oktober 1998) was een Nederlands zanger. Hij werd vooral bekend door het nummer Ik sta op wacht (1957). De Knegt werkte bij een textielfirma in Amsterdam toen hij in dienst moest. Hij werd korporaal bij de Koninklijke Luchtmacht. Tijdens een excursie naar de KRO-studio werd zijn zangtalent ontdekt. Toby Rix stelde hem voor aan Ger de Roos van het Orkest Zonder Naam. De Knegt nam in de radiostudio High Noon op, dat kort daarvoor door Frankie Laine was uitgebracht als titelsong van de gelijknamige, snel befaamd geworden westernfilm. Toen het nummer op 20 september 1952 werd uitgezonden werd er door veel luisteraars gereageerd. De Knegt kreeg hierop een platencontract aangeboden. Van High Noon werden 180 duizend exemplaren verkocht – destijds goed voor een gouden 78 toeren-plaat.
Zijn grootste hit was Ik sta op wacht (1957), geschreven door Stan Haag, André de Raaff en Jacques Schutte. Het nummer werd geproduceerd door Rine Geveke. Hierna volgde nog Wij zwaaien af.
De Knegt stopte in 1960 met zingen en richtte een theaterbureau op dat hij High Noon noemde. Later nam hij nog enkele nummers op, maar had daarmee geen succes. De Knegt overleed in 1998 op 67-jarige leeftijd.
Bron: Wikipedia
Erik komt naar beneden voor zijn ontbijt, zijn moeder vraagt hem of hij zijn klusjes al heeft gedaan. “Nog niet”, zegt Erik. “Dan krijg je nog geen ontbijt”, zegt zijn moeder. Dus Erik is helemaal chagrijnig. Hij gaat de kippen voeren en geeft een kip een schop! Dan gaat hij de varkens voeren en geeft een varken een schop! Dan gaat hij de koeien melken en geeft een koe een schop! Dan komt hij weer binnen. Zijn moeder geeft hem een kom droge havermout. “Waarom krijg ik nu geen eieren en spek? En waarom geen melk in mijn havermout?” vraagt Erik verontwaardigd. “Wel?, zegt moeder, ik zag je een kip schoppen, dus je krijgt geen eieren voor een week.” “En ik zag je een varken en een koe schoppen, dus krijg je ook geen spek en melk voor een week”, zegt zijn moeder streng. Erik baalt nog meer. Dan komt zijn vader binnen, hij schopt de poes opzij en gaat zitten aan het ontbijt. Erik kijkt lachend naar zijn moeder en zegt: “Vertel jij het hem of zal ik???”
Johnny en Rijk was een komisch duo, bestaande uit Johnny Kraaijkamp en Rijk de Gooyer, dat sinds de jaren vijftig samenspeelde in tv-shows, het theater, tv-reclame, speelfilms en een televisieserie.
Kraaijkamp begon zijn carrière als zanger en werkte in de jaren vijftig als bassist-entertainer toen hij werd opgemerkt door De Gooyer. De beide heren deelden een voorkeur voor practical jokes en andere ongein. De twee besloten vanaf 1956 samen te gaan optreden en namen het nummer Twee jongens en een gitaar op. Andere liedjes zouden later nog volgen, waaronder Het goudgele strand van Ameland en Wij zijn twee eenzame cowboys. In 1967 hadden ze een carnavalshit met De bostella over de dansstijl bostella, wat hen in 1968 een gouden plaat opleverde, en Pa wil niet in bad.
Kraaijkamp en De Gooijer maakten naam in het schnabbelcircuit als Johnny en Rijk. Rijk speelde de handige jongen (de aangever), Johnny de schlemiel.
Na een aantal jaren samen op het toneel stopte het duo in 1958 tijdelijk met de samenwerking. Samen met Betsy Smeets voerden ze in 1958 nog wel de voorstelling “Slaap kindje, slaap” op. In 1962 waren ze voor het eerst weer samen te zien tijdens Open het Dorp.
Vanaf 1964 maakte ze samen voor de AVRO het programma Johnny en Rijk – Een paar apart. Het programma met komische sketches, bestond grotendeels uit vertaald materiaal, gebaseerd op de teksten van het Engelse komische duo Morecambe and Wise, met Kraaijkamp in de rol van de bijdehante Eric Morecambe en De Gooyer als de aangever. Later zouden ze samen nog het programma Weekendshow maken. Tussen 1970 en 1972 presenteerden ze op de Duitse zender ZDF de veertiendelige komische televisieserie Spaß durch 2. Deze shows werden ook in het Nederlands uitgezonden door de KRO, tussen 10 oktober 1971 en 11 maart 1973. Hierna stopte hun samenwerking in televisieshows.
In 1973 ging de speciaal voor Johnny & Rijk geschreven speelfilm Geen paniek (1973) in première. De film flopte en het plan om nog twee Johnny & Rijk-films te maken ging niet door. In latere jaren zouden Kraaijkamp en de Gooyer nog samen optreden, onder andere in de film Zwaarmoedige verhalen voor bij de centrale verwarming (1975), en in de series De Brekers en Beppie. Daarin zijn echter ze niet het duo Johnny & Rijk.
Voor modeketen C&A deden ze eind jaren tachtig samen nog enkele reclames. Hun laatste optreden als duo was in een nieuwjaarsshow voor televisie in 1991.
Bron: Wikipedia
Sam en Moos zijn op zoek naar een baan.
Ze leggen al hun spaargeld bij elkaar en van dat geld kopen ze 6 motorbootjes.
Die motorbootjes gaan ze verhuren op een meer.
Maar de mensen die de bootjes huren kunnen niet goed varen, dus kopen Sam en Moos ook 2 megafoons.
Dus daar staan ze dan: “Bootje 3 niet te dicht langs de kant,
bootje 1 wat langzamer,
bootje 9 doe niet zo gevaarlijk”, zegt Moos.
“Bootje 9?, We hebben maar 6 bootjes”, zegt Sam.
“Oh, bootje 6 heeft u problemen”