The Story of Stanny Goossens (Bekend van Boemerang en de Migra’s)
Als U op onderstaande link klikt kunt de complete muzikale leverloop zien van Stanny Goossens
LATEST NEWS
The Story of Jan van Engelen (Bekend van Boemerang)
Als u op onderstaande link klikt kunt de complete muzikale levenswandel zien van Jan van Engelen
The Story of Toon van de Burgt (de Migra man)
Deze week kregen we een mail van Toon van de Burgt die liet weten dat hij graag onze site bezocht. Toon is een van de oprichters van de Migra’s die in 1963 zijn opgericht. Na over en weer enkele mailtjes gestuurd te hebben blijkt dat Toon door gezondheid problemen niet meer in staat is om zijn geliefde instrument de accordeon te bespelen. Eerst wilde hij liever niet dat ander dit wisten maar later zei Toon “laat het ieder maar weten dat ik ziek ben want het hoort bij het leven en dit is mij ten deel gevallen”
Mocht u Toon een hart onder de riem willen steken stuur dan een mail naar dehelenas@gmail.com. Wij zullen dan zorg dragen dat hij die mailtje doorgestuurd krijgt.
Hieronder vindt u het muzikale levensverhaal van Toon van de Burgt (die geen noot kan lezen) met enkele foto’s. De muziek die u hierbij hoort is door hem zelf gespeeld. Volgens Toon is dit zijn lievelingsnummer maar was was ook het lastigste nummer om op de plaat te zetten. 
Dit is het verhaal van
TOON van der BURGT (TOON DE MIGRA)
die perse muzikant wilde worden.
Het is hem gelukt om door te dringen tot de absolute TOP.
Aan zijn muzikale carrière, is door ziektes, helaas een einde aan gekomen maar de herinneringen aan
de mooie tijd blijven.
Onder staande biografie is nog al LANG uitgevallen maar het was ook een LANGE WEG
MIJN MUZIEKALE LEVENSWANDEL
Antonius Maria van der Burgt: beter bekend als: Toon de Migra.
Geboren: 19 Januari 1937 In MILL– Sinds 1976 wonende in UDEN
De eerste kennismaking van mij met een instrument was, toen vader Willem in 1940 uit militaire dienst kwam van de Grebbenberg, en voor zijn drie zoons een mondharmonica mee bracht.
Vader speelde mondharmonica, maar ook ’n drie-rijer knopaccordeon, die hij ooit gekocht had van Frans Reijs uit Vianen. Later is deze accordeon verkocht aan de fam. Reijnen in Mill, maar is nu weer in het bezit van mijn broer Piet. ’t Is nu een familiestuk en dat zal het in lengte van dagen ook blijven. Mijn vader was een echte accordeonliefhebber.
Toen ik klein was kwamen tijdens de koude winterdagen veel bekende accordeonisten uit de streek ’s avonds gezellig muziek maken bij de kachel, o.a. Tien Rooijendijk, ( beter bekend als Tien de Aap ) Harry Geurts uit Zeeland, Frans Reijs en nog veel meer.
Dan mocht ik als jochie langer opblijven, en even hier en daar op de knopjes drukken, terwijl Tien den Aap dan even mijn vingers op de toetsen vast hield, natuurlijk met de bedoeling dat ik de smaak en het gevoel er voor kreeg.
M’n tweede instrument dat ik kreeg was een Duitse trompet met draaiventielen, gekregen van onze buurman v/d Vorst.
Ik was toen ongeveer 10 jaar, en moest naar de harmonie om de nootjes te leren.
Dit duurde maar een half jaar, want ik speelde eerder uit mijn hoofd, dan dat ik die saaie theorie leerde, terwijl mijn hart toch meer richting amusementsmuziek ging. Want als ik naar repetitie moest, en dat was altijd zaterdags avonds van half 8 tot 8 uur, dan stond Toontje tien over acht al weer met z’n trompet bij slager Heijs in de winkel te spelen.
Daar waren ze ( denk ik ) bij de harmonie niet zo blij mee, want die zagen de bui al hangen: Toontje ging de amusementswereld in !!!
Ook had de harmonie in deze vroegere tijden eens in ‘t jaar een uitvoering onder het motto “BONTE AVOND “, en wel in de oude school te Mill.
Tijdens zo’n uitvoering, waar van alles werd gepresenteerd zoals muziek en toneel, mocht ik als kleinste van de club ook mee doen. Het komische was dat daar een zekere Piet Spanjers die klarinet speelde, een lengte had van 2 meter 20. Ik, als kleine erwt, moest tussen zijn benen ( waar ik precies tussen paste ) een solo op mijn trompet spelen. Het trompetje was maar ’n bij zaakje, en omdat ik alles uit mijn hoofd speelde, kon ik ook maar in een toonsoort spelen en dat was Bes.
Voor de kenners de biertoonsoort.
Toen ik 12 jaar was kreeg ik m’n eerste accordeon, eentje met pianoklavier en met 32 bassen. Ik was n.l. bij Oma en Opa ( in die tijd Grodvat en Grotmoen ) op vakantie, en bij het huis in de schuur woonde Ome Harrie. Op een gegeven moment kwam er over de Heihorst een hele colonne militairen uit België die daar stopte. Een van de militairen pakte z’n accordeon en begon te spelen. Na het spelen vroeg mijn oom of ie dat ding niet verkocht en jawel, dat deed de soldaat.
Ome Harrie verkocht de accordeon weer aan mijn vader, en zo kreeg ik mijn eerste accordeon in mijn bezit. Natuurlijk erg blij en trots als een pauw !!!
Toen op zekere dag ’n tante uit Schijndel in Mill was, vertelde ze dat ze bij hun thuis ook een accordeon hadden staan, ook een pianoklavier met 80 bassen, een zogenaamd WAAIER – KLAVIER.
Deze werd geruild tegen de accordeon met 32 bassen. Of dat achteraf zo verstandig was weet ik niet, want deze “nieuwe” accordeon had al gelijk een grote beurt nodig, omdat de tonen er gedeeltelijk los in lagen. Deze accordeon heb ik ook maar een paar jaar in mijn bezit gehad, daar mijn voorkeur toch meer uitging naar ’n knopklavier ( knopaccordeon. ) Daarbij was het zo, dat ik alle accordeonisten die ik kende, en die mijn grote voorbeelden waren allemaal op knopklavier speelden. Ik was hier als snotneus zo van bezeten dat ik tijdens Millse kermis stiekem ging kijken en luisteren naar Coen v. Orsouw, die in Cafe Erica zat te spelen. Ik gluurde dan door de ramen of ging stiekem ergens in een hoekje staan. Coen v. Orsouw de man die ooit wereldkampioen accordeonspelen is geweest, is voor mij nog altijd het grote voorbeeld, en tevens grote vriend waar ik nog steeds regelmatig in den Bosch op bezoek ga.
In de periode van m’n lagere school ( opleiding ) zat bij mij op school de toen al befaamde trompettist: Toon v. Hout. We oefenden samen af en toe, en zo werden we eens gevraagd om op een bruiloft enkele uurtje te komen spelen. Dit zou dan zijn in Langenboom, bij de fam. Klaassen op de Zandvoort. Met accordeon en trompet de fiets op, en naar het feest.
Ik weet nog, het was op een Dinsdagavond en we zouden na afloop, rond 11 uur naar huis gebracht worden. Maar wij hadden de mensen wijs gemaakt dat we mochten blijven slapen omdat we daags er na ( die halve Woensdag ) niet naar school hoefden. Aangezien in die periode communicatie moeilijk was, en bijna niemand over een telefoon beschikte, werd dit te goeder trouw maar geloofd.
Dit hebben we wel geweten, want ’s morgens om half 9 ( wij sliepen nog ) stond Wimke v/d Burgt ( onze Pap ) bij de fam. Klaassen, om ons op te halen.
Hij was terecht kwaad, en daarom ging de accordeon en het trompetje voor 14 dagen achter slot en grendel.
En zo werden we steeds vaker gevraagd voor bruiloften en partijen, totdat we ook eens moesten spelen bij de familie Hol in Mill. Op een gegeven moment was de accordeonist foetsie. Iedereen zoeken, en eindelijk werd ie gevonden midden in het hooi met het buurmeisje,! ? Zijn smoes was dat ie ziek was geworden en daarom door het meisje werd getroost.
In die zelfde periode speelden wij ook bij het bedrijfsorkest v. Hout. In dat orkest speelde ook de klarinettist Mieske v. Hout, de jongere broer van Toon, die later weer vervangen werd door contrabassist Lambert Rooyendijk, en drummer Wimke v. Sambeek. Buiten het bedrijfsorkest om formeerden wij ’n orkestje dat de naam “ The Millers “ kreeg, en zo speelden we op bruiloften en partijen waar we per keer 12,50 gulden de man verdienden, ( bijna 6 Euro ) en voor die tijd veel geld.
We huurden dan voor 10 gulden ( 4,50 Euro ) een versterker van 25 watt bij Toontje Vugts in Mill en omdat we ook buiten Mill gingen spelen b.v. in Wanrooy, en / of Rijkevoort huurden we dan een luxe auto of busje bij Joep Theunissen, met daarbij het risico dat je niet te hard moest instappen, anders stond je met je voet weer op straat.
Hadden we dan uiteindelijk alles afgerekend dan hielden we zelf nog Fl. 2,50 over.
Vandaag zou dat 1,15 Euro zijn.
In Mill speelden we ook dikwijls puur voor de gezelligheid met o.a. Rudy Kremers, Benny v/d Cruijsen, Naatje Maas, de in Ambon geboren Bernard Tamge, tevens koordanser.
Daarna kwam de periode Toon v. Riet !!!
Toon was een echte rasmuzikant. Hij speelde piano, sax, klarinet, gitaar, contrabas en vele andere instrumenten. Hij speelde vaak in Grave met ’n stel muzikanten als Bert v. Dijk, Leo Stoffelen, Henk v. Tuijn en Gerritje v. Schaijk.
Regelmatig vroeg Toon v. Riet of ik zin had in een gezelligheidsoptreden in ‘t Oranje Hotel te Grave, wat ik dan met veel plezier deed. Toon v. Riet heeft nog een tijdje op het conservatorium in Tilburg gezeten, maar jammer genoeg heeft hij die opleiding niet afgemaakt. Toon was een kei op allerlei muziekinstrumenten. Na een tijdje formeerde Toon zelf een orkest en vroeg aan mij of ik interesse had om mee te doen. Daar hoefde ik natuurlijk niet lang over na te denken, en besliste daarna al gauw met “ ja”.
Hij formeerde; ” Het Quintet van Riet ”. De leden waren:
Toon v. Riet: sax / gitaar / klarinet / banjo / zang
Ad v. Riet: gitaar / basgitaar / zang
Lambert Rooijendijk: contra bas / zang/
Leo Stoffelen: drummer / nog geen zanger, maar later wel !!!
Toon v/d Burgt: accordeon / Philicorda piano orgeltje
Na een poosje haakte Lambert Rooijendijk af en zijn wij met z’n vieren door gegaan onder kwartet v. Riet wat later weer van naam veranderde in Rytme Four.
We kochten gloednieuwe pakken, waarvan een ‘n normaal net pak, en een met blauwe jas en brede revers en spier witte broek. Deze witte broeken bleken een fiasco, want bij de eerste beste keer dat we ze aan deden, knoeide Toon v. Riet een glas rode wijn er over heen. Tot ergernis van ieder is ie daar minstens een half jaar lang mee opgetreden.
In deze tijd deed ook de geluidsinstallatie met echo zijn intrede, en Toon v. Riet kocht zo’n installatie van het Duitse merk Echolette.
Wij waren met ons orkest de eerste in de hele streek met een geluidsinstallatie met echo, en het was gelijk wereldnieuws in de hele regio. Alle muzikanten stroomden naar ons optreden toe en stonden zich te vergapen aan onze geluidsinstallatie met Echo Echo Echo Echo Echo Echo
En om te laten horen hoe het (niet) moest, en vooral het accent te leggen op de echo draaiden we de volumeknop van de Echo héééééélemaal open.
Zodoende was er tijdens het zingen ook geen woord te verstaan. Riep er iemand door de microfoon Hallo, dan was dat een kwartier later nog te horen.
Wat een succes en aandacht met die echo, die alles overstemde.
Diverse aansluitingen en pluggen werden gekoppeld zodat we met zoveel mogelijk mensen op een versterker en echo konden spelen, want we wilden ons allemaal laten horen via de echo.
We hadden maar één fatsoenlijke microfoon voor de solozang, en de resterende waren kristalmicrofoons, afkomstig van bandrecorders, waar een kille en scherpe sound mee te voorschijn kwam.
Dit was het tijdperk Toon v. Riet, want plotseling stopte hij er mee, daar hij een café ging opstarten, en daarmee viel het orkest uit elkaar.
Hiermee begon het tijdperk Migra’s, want we bleven ten slotte maar met z’n tweeën over, en dat waren Leo Stoffelen en ik: Toon v/d Burgt.
Leo Stoffelen die aanvankelijk nooit had gezongen bleek een gouwe stem te hebben, en zodoende hadden we buiten alle verwachtingen toch nog een knap duo kunnen samenstellen. Leo zong meestal de éérste en ik “Toon “de tweede stem. Daarbij had Leo de gave in pacht, dat ie uitstekend met de mond kon bassen, en daar leende die bandrecordermicrofoons zich weer uitstekend voor.
TIJDPERK “ MIGRA’S ”
Vanaf 1963 is dan het duo de Migra’s is een feit.
Drummer / zanger Leo Stoffelen en
Toetsenist / accordeonist / zanger Toon v/d Burgt vormen gezamenlijk het duo De Migra’s, wat afgeleid was van Mill en Grave.
In 1969 wordt dit duo versterkt door Stanny Goossens, na eerst een kermis mee te hebben gedraaid bij Toontje Vugts te Mill. Aangezien hij op zijn werk geen vrij kreeg voor de matinees, melde hij zich maar twee dagen ziek. Hij had de smaak zo goed te pakken dat hij besloot z’n ontslag te nemen, om voorgoed muziek te gaan maken.
Stanny kwam van het legendarische orkest The Galleons af, waar ze kort tevoren ook mee gestopt waren. Stanny die de gitaar en basgitaar bespeelde, had ‘n goed gevoel voor tweede of derde stem, en als steun van ons geheel zong hij meestal de derde partij. Vanzelfsprekend veranderde het duo in trio De Migra’s.
De eerste kermis die we officieel als TRIO draaide was bij familie v. Bussel te Liessel. De kastelein heette Marinus, en mevrouw v. Bussel noemden we gemakshalve “Moeke “ van Bussel. Deze kermis omvatte 4 avonden en 2 matinees. De locatie ( het café ) was niet veel groter dan een volwassen huiskamer.
(Episode No.1)
Na afloop van de kermis was het in die tijd traditie dat we met het gezamenlijke personeel daags na de kermis terug kwamen, om er het laatste vaatje leeg te maken. Natuurlijk waren wij ook van de partij, en na de innerlijke dorst te hebben geblust kregen we als toetje na nog een koud en warm buffet aangeboden.
Dit was onze eerste kennismaking met het Bourgondische Liessel. De kastelein en de klanten waren zo tevreden dat we er jarenlang de kermis zouden spelen.
De muzikale kwaliteiten sprak de mensen zodanig aan dat we geen gebrek aan werk hadden, en dat we verzekerd waren van jarenlang werk op kermissen, bruiloften, bedrijfsavonden etc.
Om even op te noemen waar we in die periode overal muziek gemaakt hebben het volgende. ( zomaar een greep uit wat ik me nog kan herinneren. )
Harry Steijn te St. Hubert. / Dina Kuijpers te Deurne. / Tontje Leuth./ Tien Reijntjes Beugen / Tien Verhoeven in de Mere. / Brouwershoeve Nistelrode. / Toon v. Erp Heesch. / Mies v/d Burgt Gemert. / Moeke v. Kempen Oeffelt / Wim v. Wolveren Oeffelt. / Fun en Miet Rijkevoort. / Henk v. Gall St. Anthonis. / Jo Verstraten Overloon. / v. Tienen Ledeacker. / ’t Menneke Boekel. / Westerlaken Boxmeer. / de Zoes Helden. / de Stoof te Mill / Sjef Bardoel “Overlaat” Beers. / Amstelbron Groesbeek. waar ‘t ’s Morgens vroeg om 9.00 uur al pinvol moest zijn. (dus niet ! ) Gemeenschapshuis Mook. / Lunenburg Loosbroek. / ’t Huukske Langenboom. / Tontje Vugts Mill / Schouwburg Cuijk en als laatste Adriaan v. Haandel te Erp, waar we nog een leuke anekdote van kunnen vertellen.
(Episode No.2)
Evenals bij Marinus v. Bussel in Liessel had Adriaan v. Haandel in Erp ook de traditie om ’s avonds na afloop van de kermis een gezellig samenzijn te creëren met de kastelein, de obers, en het overige personeel. Rond twee uur ’s nachts toen we alle instrumenten ingepakt hadden, en het personeel alles met de Franse slag gepoetst had zou er nog een vaatje bier leeg gemaakt worden. De politie die even langs kwam gereden werd ook gelijk uitgenodigd, en nadat ze hun riemen en pistolen hadden opgeborgen werd het een compleet feest. Dit ging gepaard met o.a. de polonaise, waarbij de petten van de agenten tijdens de polonaise van kop naar kop gingen. Dit ging door tot in de vroege uurtjes, want ’s morgens om 6 uur gingen we met ons Volkswagen busje mooi dronken richting Mill, nadat we eerst aan de politieagenten hadden gevraagd hoe we het beste konden rijden. Onbegrijpelijk, maar anno 1970 ging dit nog allemaal omdat alles werd gedoogd, en men nog geen alcoholcontroles kenden. De politie was toen nog onze grote vriend. Samen uit, samen thuis !!!
(Episode No. 3)
Ook de gezellige kroeg van Tien Verhoeven uit de Mère slaan we beslist niet over, want dat was voor ons jarenlang een van de gezelligste en beste kermissen uit de regio. Het eerste jaar dat we daar met z’n drieën zaten had Tien net een kleine zaal aan de kroeg laten bouwen. We begonnen dan vrijdags ’s avonds wanneer de spaarkas gelicht werd, en het duurde tot en met ’s woensdags, met daarbij vanaf zondags 4 matinees. Het was er met de matinee zo poepgezellig dat de werknemers van de N.R.F. die tussen de middag even kwamen kijken, zich die dag niet meer op het werk lieten zien. De hele productielijn lag stil, en de werknemers rolden na het matinee ladderzat naar buiten. Bij VERHOEVEN heb ik voor 3 generaties muziek gemaakt. PIETJE– TIEN –EN – GERARD. Zo ook bij D’n BENS in Langenboom.
Na afloop van de kermis was Tien Verhoeven zo tevreden dat we de man Fl. 175.= fooi kregen. Voor die tijd een hele kwak geld, en de grootste fooi die we ooit hebben gehad.
Om terug te komen op onze vorige pagina, bij Marinus v. Bussel in Liessel was het adres, waar we het streekgebonden legendarische en zeer geliefde duo “de Jantjes” leerde kennen, die zo genoten van onze drie stemmige zang dat ze ons adviseerden om een singeltje op te nemen in studio BEGE te Deurne, waar zij goede referenties mee hadden.
Aangezien wij 3 titels (Voorbij / Memoiries aan Hawai / Jij bent nog jong en zo mooi) klaar hadden liggen om eventueel op te nemen, maar helaas niet over de financiële middelen beschikten, werd het opnemen en uitbrengen van ’n eventuele single maar even op de lange baan geschoven. Maar daar kwam snel verandering in door een samenloop van omstandigheden. Wij hadden n.l. in die periode aangeboden om gratis een optreden te verzorgen voor een feestavond van ( ik meen ) de middenstand te Mill, die werd gehouden in de concertzaal.
Tijdens die feestavond hadden we door laten schemeren dat we graag een single wilden opnemen en met een lach gevraagd of er misschien sponsors waren.
De eerste die razend enthousiast werd was Dhr. Wim Schep die gelijk Fl. 100.= sponsorde. Daar wij reclame karton met viltstift mee hadden genomen en dat gelijk wereld kundig maakte via opschrift “Gesponsord FL. 100.= door de heer Wim Schep “ kon vanzelfsprekend de rest van de middenstanders niet achterblijven, met als gevolg dat we na afloop meer hadden verdiend dan de normale gage die we voor een avond vroegen.
(Episode No. 4)
Wim Schep, ( de grote man toendertijd van de Nettenbouw ) was een zeer bewogen en sociale man die altijd klaar stond om iedereen te helpen. Aangezien het VW busje van Stanny, die altijd voor het vervoer zorgde aan het einde van z’n Latijn was (‘t busje was rot en totaal op ) werd via Wim Schep geregeld dat we een gratis busje kregen, dat bij de firma Nettenbouw al afgeschreven was.
Alleen een probleem, er zat geen kenteken meer bij. Geen nood dacht Stanny, en liet het chassisnummer van het nieuwe busje met een snijbrander er uit halen, en het oude chassisnummer van zijn eigen bus erin lassen, en het kenteken bleef gewoon hetzelfde, en we konden weer karren. Daarna zijn we de studio Bege ingedoken en hebben we onze bovengenoemde eerste single opgenomen. Deze werd gezongen door LEO STOFFELEN en aangevuld met tweede en derde stem door Toon en Stanny.
Deze single met de titels: VOORBIJ en MEMOIRIES AAN HAWAI, waarvan de eerste loonpersing bijzonder slecht was, werd gratis opnieuw geperst en wel bij 11 Provinciën te Weesp, ( beter bekent als; Dureco ) en landelijk uitgebracht.
Om de single te promoten deden wij, bekenden van ons en familieleden er zelf een schepje bovenop door regelmatig briefkaarten naar diverse radio omroepen te sturen zoals NCRV, AVRO, KRO etc. met de vraag om de single draaien.
In die tijd had men radioprogramma’s met o.a. Meta de Vries, Krijn Torringa, Ted de Braak, etc. Als klap op de vuurpijl kregen we zelfs een aanbod om in het programma van Meta de Vries aanwezig te zijn, om onze single te presenteren en / of te promoten.
Heel Mill luisterde, en bij elke vraag die Meta de Vries stelde, antwoorden wij drieën tegelijk, zodat op het einde van het radioprogramma niemand van de luisteraars de antwoorden had verstaan en / of begrepen, omdat we alle drie tegelijk ons zegje wilde doen en daarom door elkaar heen spraken.
Daarna waren we toch regelmatig te horen op diverse omroepen.
Helaas kwam de klad in ons orkest doordat Leo Stoffelen langdurig ziek werd, en wij gebruik moesten maken van andere muzikanten. LEO kon door zijn ziekte absoluut niet meer op het podium terug keren. Dit werd o.a. drummer Harry van Elst en bassist Henk Kahlert die een seizoen lang hebben meegedraaid.
Omdat deze muzikanten hun dagelijkse werkzaamheden elders hadden, en niet voor elk optreden ‘n snipperdag konden nemen, betreffende de matinees, gaf dit toch veel problemen. Na dit turbulente seizoen, werd ons orkest versterkt door drummer Piet Queens die uit het orkest de Romantica’s kwam. Ons Trio als Migra’s was weer compleet. PIET was ‘n echte strakke drummer met n gouden 2de stem.
Vooral het DUITS lag PIET goed en hij was echte Grappenmaker waar we ontzettend mee gelachen hebben. Nog altijd heb ik regelmatig contact met hem.
In deze periode was orkest: Theo Diepenbrock en zijn Troubadours erg populair.
Daar dit orkest ontbonden werd kwam de allround muzikant Frans Hermans vrij.
Met de vraag of Frans interesse had bij ons orkest te komen, klonk zijn antwoord positief, maar wilde eerst ergens komen luisteren om definitief ja te kunnen zeggen. Dit gebeurde dan op de 5 daagse kermis in Leuth bij “ Tontje Leut ”.
’s Morgens met het matinee kwam Frans met z’n vrouw Truus een kijkje nemen, en daarna stond zijn besluit al vast, wij hadden er een vierde muzikant en tevens muzikale clown erbij.
Frans zong en speelde saxofoon, blaasbas, dwarsfluit, basgitaar, viool, fluit van een dubbeltje, klarinet, trompet etc. etc.
Je kon beter aan Frans vragen wat ie niet speelde.
Met Frans hebben we een reuze mooie tijd met veel ups en downs gehad.
Hij kon de hele zaak aan het schijten brengen, en de zaal alleen vermaken.
Ook tijdens matinees wanneer er veel ouders met kinderen aanwezig waren, zorgde Frans voor een wervelende show door zich met weinig middelen, zoals een oud laken en een oude vilten hoed te verkleden, om daarna een act als rattenvanger van Hemelen op te voeren, met zo’n dertig a veertig kinderen in polonaise achter elkaar. Dit maakte bij veel ouders zo’n emotionele indruk dat de naam Migra’s op geen kermis meer stuk kon.
Door gebrek aan veel werk zaten we in de winterperiode, als het wat minder druk was, in de Bege studio te pionieren wat betreft opnames en ideeën. Daar het wat betreft opnames en ideeën niet zo wilde vlotten vroeg de arrangeur Wim Berkers op een gegeven moment of ik nog een idee had.
Ik vertelde Wim dat wij tijdens een optreden wel eens “ de Derde Man “ van Anton Karas speelde. Om te laten proeven hoe dat bij ons klonk speelde we het even voor. Wim was gelijk enthousiast en wou het opnemen met als B kant een eigen compositie Liefste Rosa. Zo gezegd, zo gedaan, en na verloop van tijd was er weer een loonpersing in omloop die natuurlijk ook de weg naar Hilversum vond.
Weer werd er actief briefkaarten verstuurd met als gevolg dat de single “de Derde Man “regelmatig op een of andere zender te horen was.
Schijnbaar had dit nummer bij een bepaalde bevolkingsgroep zo’n inpakt, dat ze naar de platenwinkel gingen en om de single vroegen. Helaas, dit was een loonpersing, dus niet landelijk gedistribueerd, en werden daarom via de studio’s in Hilversum naar Bege producties te Deurne verwezen.
Naar aanleiding van dit geheel en succes van “de Derde Man “kregen we van platenmaatschappij Delta in Haarlem de opdracht een L.P. op te nemen, die gefinancierd zou worden door Delta. Om deze L.P. kwalitatief en snel op te nemen werd besloten om de alom bekende trompettist Pietje Knarren in te huren
De rest van de opnames werd door ons zelf gedaan te weten:
Orgel-Accordeon en zang: Toon v/d Burgt
Schuiftrombone, Blaasbas, Saxofoon, percusion en zang: Frans Hermans.
Piet QUEENS drums en zang
Gitaar, basgitaar, Hawai-gitaar en zang: Stanny Goossens.
En het betere achtergrond koor: Nelly Wijsbek.
Deze L.P. was compleet Nederlandstalig, en bijna helemaal door onszelf geschreven met o.a. titels zoals Ome Arie / Wat een ding / Hela hola hey.
Nadat deze L.P. uit kwam hebben we verschillende radio (live) optredens gehad bijv. wederom in het programma van Meta de Vries, Krijn Torringa, Ted de Braak, Stan Haag, opname Veronica in Hilversum, wat later op het schip ( zender Veronica ) uit gezonden werd, het programma, Rita Reijs en nog meer die we niet meer kunnen herinneren. Door ziekte werd Piet Queens vervangen in 1974 door
Henk v/d Heijden die van het orkest Piet v. Ems ( de Brabanten ) af kwam, en die veel solo zang van ons overnam, daar hij gewoon een betere stem had.
In deze samenstelling hebben we nog een singletje opgenomen getiteld: HELA HOLA HEY en als B kant : WAT EEN DING
Deze samenstelling; Toon v/d Burgt / Stanny Goossens / Henk v/d Heijden / Frans Hermans heeft helaas maar (ongeveer) 2 jaar mogen duren, de samenwerking onderling verliep niet zoals het behoorde en Toon besloot er mee te stoppen om met een ander samenstelling verder te gaan.
De oplossing lag voor de hand, hij was met Leo Stoffelen als duo begonnen en besloot daarom een nieuwe drummer te zoeken, en weer een nieuwe start te maken om weer als duo verder te kunnen gaan.
Dankzij Leo Kuijpers, ( beter bekent als Dikke Leo ) kwam Toon achter een adres van drummer Kees Peters, die in de formatie; “ Animato Kwintet “ had gezeten en er als drummer mee gestopt was. Na een telefonisch contact met Kees Peters werd al snel duidelijk dat ze beiden op een zelfde golflengte zaten wat betreft de ideeën en muziek, en dat Kees ook prefereerde voor een duo. Naar aanleiding van dit gesprek hadden we afgesproken dat Kees eerst zou komen luisteren naar een optreden van onze nog bestaande formatie, en wel op een kermis Maandagavond, ergens in de buurt van Helmond. Zo gezegd, zo gedaan, en al gauw was de keus bezegeld met een JA !!!
Om iedereen een kans te gunnen en te geven hadden we als volwassen mensen de afspraak dat we ieder op zoek zouden gaan naar een andere muzikant, voor o.a. de doorstart en de contracten die afgewerkt moesten worden, en dat we zonder modder gooien daarna in alle tevredenheid uit elkaar zouden gaan. Het spreekwoord zegt het: ( Wie met modder gooit, verliest grond !!! )
Het zoeken naar een nieuwe toetsenist voor de bestaande formatie was al snel gerealiseerd ( dit werd Theo Hufnagel uit den Bosch ) en zo konden we in alle tevredenheid ieders op onze eigen manier repeteren.
Inderdaad zijn we toen ook als volwassen mensen uit elkaar gegaan. Stanny is als leider met de overige orkestleden door gegaan onder de nieuwe naam; BOEMERANG. er was maar een orkest dat de naam DE MIGRA,S mocht gebruiken en dat was TOON VAN DER BURGT
KEES PEETERS–TOON VAN DER BURGT
De nieuwe drummer Kees, die naar alle tevredenheid van Toon dankzij zijn vele jaren ervaring als beroepsdrummer elkaar perfect aanvoelden, vormden vanaf dat moment het duo de Migra’s.
Het voordeel wat Kees had was n.l. dat ie veel stijlen muziek kende, aangezien hij in het verleden bij diverse orkesten gezeten had, zoals Rockorkesten als Dansorkesten. Het voordeel, een brok ervaring, want of je nou om een Foxtrot, Eng. Wals, Cha-cha-cha, Beguine of Rock vroeg, geen stijl of slag was voor Kees vreemd, Kees drumde ze zonder problemen.
Vooral de wals, waar veel drummers moeite mee hadden en nog steeds hebben, werd ook echt geslagen als een wals. Dáár was Kees vooral een kei in.
Kortom; het duo de Migra’s was weer herboren !!!
Nadat we mooie nieuwe foto’s hadden laten maken en rondgestuurd om ons te promoten kwam vanzelf het werk, daar de naam Migra’s al zo’n bekendheid had en voor niemand vreemd was. Ons eerste optreden in de nieuwe samenstelling als duo was voor de spaarkas bij Tien Reijntjes te Beugen, waar we in het verleden met de vier mans formatie veel dansavonden had verzorgd.
Tien Reijntjes, die vertegenwoordiger van Duits bier was maar ook nog drankleverancier en vanzelfsprekend overal kwam, zou ons bij alle Horeca gelegenheden en kasteleins promoten. In no-time hadden we een volle agenda met optredens zoals bruiloften en partijen, en optredens in café’s tijdens kermissen.
Wat ons opviel was dat regelmatig het nummer getiteld: “IN DEN VREEMDEN” wat we tenslotte jaren geleden als vierman formatie op L.P. hadden opgenomen en uitgebracht steeds werd aangevraagd. Dit nummer zongen we als duo tweestemmig, en klonk zo mooi dat het schijnbaar een bepaalde impact had bij het publiek, want na verloop van tijd zong iedereen het mee.
Naar aanleiding hiervan nam ik telefonisch contact op met mijn producer Wim Berkers en overlegde met de vraag om eventueel deze titel op single uit te laten brengen. Na lang wikken en wegen besloot Wim Berkers de platenfirma Negram-Bovema-Emi te bellen waar men uiteindelijk akkoord ging.
In die tijd had men op de Donderdagmiddag tussen 12 uur en 13.30 uur bij de Tros een Nederlandstalige top 10 en enkele Tips die gedraaid werden.
Ook naar dit programma werd zoals in het verleden een single gestuurd in de hoop dat ie gedraaid werd. Deze werd dan zoals gewoonlijk door de desbetreffende diskjockey Hugo v. Gelderen in ontvangst genomen, om hem allereerst thuis op z’n gemak af te draaien en te beluisteren. Veel later heb ik van deze diskjockey het volgende vernomen.
(Episode No.5)
Na ontvangst had hij de single mee naar huis genomen om het allereerst af te luisteren, en te kijken of er ook iets bruikbaars bij zat voor in zijn programma. ’s Avonds bij het afluisteren ( het was voor hem totaal een onbekend nummer ) kwam hij tot de ontdekking dat zijn huishoudster het hele nummer uit volle borsten mee zong. Bij hem ging natuurlijk een lampje branden.
In zijn eerst volgende radio programma draaide hij het nummer als “ tip “ enkele minuten voor half twee, net voordat het programma was afgelopen.
Omdat deze single 4 minuten duurde werd hij na twee minuten weggedraaid.
De diskjockey beloofde de volgende uitzending het hele singeltje te draaien, met als gevolg dat er meteen na de uitzending een enorme vraag was naar de Migra’s met hun: “In den vreemden “ of te wel “Verlaten“.
Wat niemand verwacht had gebeurde, want na een paar weken lag de single in elke platenzaak en verkocht buiten verwachtingen.
Het wonder was geschied; ’n Hit was geboren !!! Geen producer, geen arrangeur, geen tekstdichter had dit kunnen dromen en/of voorspellen. Een hit is niet te voorspellen !!!
Het is een kwestie van de juiste tijd, het juiste nummer, en misschien het juiste duo, kortom een kwestie van samenloop van omstandigheden. Daarbij speelt de kwaliteit van het product niet eens zo’n grote rol, want luister maar eens naar bijv. de zeventiger jaren hit Bloody Mary, dat was kwalitatief helemaal een product van niets, maar wel een heel grote hit die een heel kermisseizoen ongeveer nummer één stond. En zo vond ik de kwaliteit van ons product ook niet zo optimaal, maar schijnbaar had ‘t iets wat de grote massa aantrok, zoals misschien de grote trom en/of de bekken die op het verkeerde moment uit de pas liep, in ieder geval:
WIJ hadden een HIT !!!
Kees en ik hadden het geluk dat een oud nummer uit de jaren ’30, hadden opgenomen plotseling een grote hit werd.
In feite hadden we jaren geleden een heel oud nummer nieuw leven in geblazen, waar we nu als duo plots de vruchten van gingen plukken.
Daarna kwamen ook andere groepen om de hoek kijken zoals, De Havenzangers, De Sunstreams, Hepie en Hepie, Jan en Zwaan, De Alpenzusjes etc. etc.
Ook met carnaval werd ie grijs gedraaid en gespeeld, terwijl er niets carnavallistisch in zat, maar wel een bepaalde SWOENG !!! en dat zal misschien de grote massa aangetrokken hebben.
Binnen de kortste keren kwamen we de Nederlandse Top 10 binnen, ‘n week daarna op 3 en alsof het niet meer op kon, stonden we daarna ‘n week later op no. ÉÉÉÉN.
De single werd zo goed verkocht dat we de Nationale Tip Parade voorbij stoomden en ineens in de Top 40 belandden. Vanzelfsprekend kwam er toen T.V.
Om iets aparts te doen en een speciaal effect aan het geheel toe te voegen hadden we besloten om Kees ‘n grote trom voor te doen en Toon de accordeon.
Toen we uitgenodigd werden voor de Televisie kochten we beiden ’n zwarte gestreepte broek, een zwart colbert met daar onder een witte blouse met een grote puntkraag. De opnameleiding vroeg ons, is dit alles wat jullie aan kleding en/of garderobe hebben ? Wij vonden dit een rare vraag want we zagen er keurig en verzorgd uit met ons nieuwe pak. Later begrepen we deze vraag, want de bedoeling was dat er eventueel nog een tweede opname gemaakt zou worden voor een volgende uitzending. Maar creatief als we waren, zorgden we er toch voor dat er nuances en variaties in onze garderobe was, door onze colbert uit te laten voor de tweede opname zodat er toch verschil zat in opname een en twee.
Na deze T.V. optredens werd het echt een heksenketel. Op ‘t televisie programma: “Op Volle Toeren “ waren we TIG keren te zien, en bij verschillende andere uitzendingen waren we van de partij. Plotseling was ons dagelijkse leven zo radicaal veranderd en stonden we wekelijks tussen de grote Nederlandse artiesten zoals Bennie Jolink met zijn orkest Normaal, en ook het allereerste optreden van André Hazes mochten wij meemaken. Het vermelden is ‘t waard dat ik nog altijd goede kontakten heb overgehouden met Bennie Joling en André Hazes, waarvan ik van André nog altijd een cassette bandje heb met de uitnodiging voor zijn trouwerij met Ellen. Ook zijn eerste single met een persoonlijk briefje heb ik nog in mijn bezit.
Onze dochter Nicole die toen anderhalf jaar oud was snapte er maar niets van als Pappa op T.V. kwam, en gooide eens op een onbewaakt ogenblik in alle boosheid blokken naar te televisie.
Via via begonnen de theaterbureaus te bellen voor boekingen. Dit waren dan optredens van 35 minuten met steun van playbackbanden. Het werk stroomde binnen en soms hadden we wel 3 a 4 optredens per dag.
Soms werd het echt teveel, want naast T.V. opnames, radioprogramma’s en optreden elders, moest er ook nog nieuw materiaal opgenomen worden in de studio. In de studio zong ik altijd de eerste en tweede stem zelf in, met als ruggensteun mijn vrouw Toosje die zorgde voor het dames achtergrond koortje.
Daarbij werden onze platen zo goed verkocht dat ie GOUD werd. Deze Gouwe L.P. werd ons in Heemstede uitgereikt door de directeur Roek Williams ( Vroeger bekend van Roek Williams en de Fighting Cats ) en daarna hebben we het nog eens dik overgedaan, wat voor mij een thuiswedstrijd was, n.l. in Dancing Verhoeven te Uden tijdens een optreden van Vader Abraham. Deze reikte opnieuw de Gouwe L.P. aan ons uit, speciaal bedoeld voor het visuele plaatje, zodat het de pers, Story, en Privé haalde. Dit was voor ons een geweldige avond.
Na deze hit hebben we nog een hitje gehad dat getiteld was ; Het Kufsteiner lied.
Weer diverse T.V. optredens, maar met een andere garderobe dan voorheen.
Dit was een kleurrijk T.V. optreden met echte originele Tiroler kleding zoals een echte Oostenrijkse leren broek met galgen en een typische Tiroler blouse.
De Tiroler L.P. die hier op volgde haalde weer goud, maar door omstandigheden werd die uitreiking voorlopig uitgesteld.
Dit was in 1979, en het frappante was dat mijn oude collega’s: orkest Boemerang in deze zelfde periode ook in de zelfde T.V. uitzending zaten “AVRO’s Top Pop “ gepresenteerd door Ad Visser met hun hit; Tiroler Holzhacker Bub’n.
Toevallig of ……
Daarbij hebben we nog T.V. optredens gehad met de titels o.a. De Spaanse vluchteling / De Smokkelaar met begeleidingsorkest The National Four / De oorlogsheld / en De Steile Wand, waarna we nog eens een gezamenlijke T.V. optreden gehad hebben met diverse Nederlandse artiesten zoals; de Alpen zusjes, Jodel Jerry.
Met de single “de Smokkelaar “ hadden we twee dagen opname voor het T.V. programma “Haak in met Marie “gepresenteerd door Nico Haak en Marie Servaas beter bekend als Zangeres zonder Naam, in het Belgiese Maas Mechelen.
We hadden daar twee dagen gezellig gefeest met o.a. de Gebroeders Grim, Wieteke v. Dort en nog diverse andere artiesten.We hadden alles op laten schrijven voor de platen maatschappij om daar alles te kunnen declareren.
De rekening bedroeg Fl. 600,= waar de platenfirma niet zo blij mee was, want voor die tijd was dat toch een bom geld.
Alleen jammer dat mijn collega Kees geen studio man was, al was hij op het podium de beste en de vrijheid zelf, maar studio interesseerde Kees geen ene moer.
Met de vraag en uitnodiging om eens in Loenen a/d Veght een opname mee te maken antwoorden hij “met veel plezier “!
Zo gezegd, zo gedaan, en Kees kwam eens op een voormiddag om 10.00 uur de studio binnen. Na tien minuten geluisterd te hebben viel ie in slaap en werd ’s middags een keertje wakker met de mededeling, het klinkt heel aardig maar nu stap ik op en ga naar huis. Je kon op Kees absoluut niet kwaad worden omdat ie daar te komisch voor was. De reden van in slaap vallen was dat ie daags van te voren tot diep in de nacht was uit geweest.
Tijdens optredens in het land werkten wij toentertijd nog met band. U kent ze waarschijnlijk nog wel, die grote bandrecorders zo zwaar als lood.
Later, en ook vandaag de dag werken artiesten met M.D. wat voor staat Midi Disc of Midi Temp en nog diverse andere systemen. Het allerleukste vonden wij om live te werken met een toevallig aanwezig orkest. Muziek is live !!!
Bijzonder leuk was, dat wij eens een optreden hadden in Vught, en het orkest “ Boemerang “ van Stanny Goossens ter plaatse was, waar ik vroeger mee gewerkt had, die ons tijdens dit optreden begeleid hebben. In die tijd stonden wij in de shows met; Vader Abraham / Lee Towers / Nico Haak / Zangeres zonder naam / Corry Konings en vele vele anderen.
Zelfs twee optreden in Spanje hebben we mogen doen.
Ook tijdens een voetbal wedstrijd van Alkmaar AZ tegen Ipswitch Town werden wij uitgenodigd om in de pauze op de middenstip van het voetbalveld enkele nummers ten gehore te brengen. Enthousiast als we waren begonnen we met ons eerste nummer. Tot alle ergernis van ons merkten we dat er geen hond in het stadion luisterde naar hetgeen wij te bieden hadden, maar dat de harde kern van Alkmaar AZ de vlag van Ipswitch Town met veel gejuich en tumult in brand staken.
Artiest zijn is een geweldig mooi vak, je proeft de glitter en glamour, en alleen al ‘t feit dat je overal met veel tam tam binnen gehaald wordt, altijd in de spotlights staat,….. maar toch ???
Voor mij bracht het toch een bepaalde leegte en eenzaamheid teweeg.
Het ging vervelen, en wat ik miste was gewoon het ouderwetse contact met het publiek. In een half uur kun je niets iets gezelligs opbouwen, en dat miste ik. Daarbij kwam nog bij dat je een melkkoe voor de grote impresario’s bent. Soms zaten er wel twee à drie bureaus tussen, die allemaal hun deel opeisten, en soms meer verdienden dan wij. Zo ging er de lol op den duur wel af.
Daarbij kwam nog een ander probleem om de hoek kijken en dat was Kees, die n.l. een horecabedrijf was begonnen en besloot om er mee te stoppen.
Aangezien ik geen alternatief had besloot ik mijn oud collega Piet Queens op te trommelen. Piet die er wel oren naar had om opnieuw te beginnen, bracht een goede bassist Sjaak Kniknie mee en zo ontstond er een Trio. Deze formatie heeft ongeveer een jaar geduurd, en is daarna ontbonden omdat Sjaak Kniknie naar een vijf mans formatie verhuisde die gevestigd was in Tilburg, de plaats waar Sjaak vandaan kwam. Piet werd weer gedwongen te stoppen door ziekte.
Na lang beraad en telefonisch contact hadden Kees en ik de draad weer opgepakt, met de afspraak dat we weer gezellig ouderwets als duo dans en feestavonden zouden gaan verzorgen. ( Orgel – Drums – en zang. )
Dankzij onze bekendheid stroomde het werk al weer snel binnen zoals, kermissen bruiloften en partijen, met alleen een verschil van vroeger, de boekingen in eigen beheer.
Zo speelden we als duo ook eens in Veenendaal waar ook Dennie Cristian kwam optreden. Tijdens een korte pauze zei Dennie Cristian tegen Kees, neem straks wat bloemen mee naar huis want ik krijg er veel te veel, waarop Kees zijn antwoord klaar had en zei, menneke wij krijgen er straks veel meer dan jij.
Een avondvullend optreden was dan wel veel zwaarder, maar schepte wel veel meer voldoening, zoals vroeger.
Met ons duo ging het voor de wind, en we traden op door het gehele land zoals o.a. in Irnsum, bij de twee gemeenten waar iedere bekende artiest wel eens heeft gestaan. Wij speelden daar tijdens de kermis in het café en George Baker in de zaal. Het was schitterend om te zien hoe al die agrariërs uit de wijde omgeving op de trekker naar de kermis kwamen.
In Bathmen kwamen we weer Normaal tegen, die in de zaal een optreden hadden en wij weer in ’t café. We hadden gelukkig goede kontakten en veel lol.
We speelden van Delfzijl tot Maastricht en het vervoer deden we met luxe auto en een aanhanger. Kees die graag auto reed had ‘t vervoer, en ik nam de aanhanger en de geluidsinstallatie voor mijn rekening. En of we nu dichtbij of ver weg een optreden hadden, de gage werd gewoon door tweeën gedeeld.
Ook zijn wij als duo ook al eens een keer voor Canada uitgenodigd, en dat ging als volgt.
Wij zaten eens op een 25 jarige bruiloft te Langenboom in zaal d’n Bens.
Op deze bruiloft was ook een echtpaar aanwezig die al jááááren in Canada woonden. De man van het echtpaar stelde zich voor als Arnold v. Goor en vertelde dat hij de muziek die wij maakte erg mooi vond. Daarbij was het Nederlandse repertoire in Canada erg populaire en up to date, daar er veel Nederlandse emigranten wonen. Tussen neus en lippen door nodigde hij ons uit om eens in Canada in Ontario voor de Hollandse club te komen spelen. Hij zou later vanuit Canada nader contact met ons zoeken om eventueel iets af te spreken.
Wij dachten; “ weer zo’n zwammer waar je nooit niets meer van hoort “.
Maar verrekt, 14 dagen erna belde hij op dat we in juni twee weken konden optreden, onder die condities dat we de vliegreis, het verblijf, en onkosten vergoed zouden krijgen door de Nederlandse emigranten aldaar.
Wij hoefden natuurlijk niet lang na te denken, en voor we JA hadden geantwoord waren we de koffers al aan het pakken.
Wij naar Canada !!! en het ontvangst was erg emotioneel en overweldigend.
Drie avonden hebben we er opgetreden en de mensen kwamen van heinde en ver, zelfs afstanden van 200 kilometer werd niet geschuwd.
Vooral onze hit “In den Vreemde“ die we wel vier à vijf keer per avond als verzoek kregen, deed het zo goed dat we op een gegeven moment constateerden dat er een oud menneke van 85 jaar zo ontroerd was, dat ie zijn petje afzette en spontaan begon te huilen. Voor ons was het een hele belevenis.
De rest van de dagen zijn we met de Hollanders aldaar overal naar toe geweest, zoals de Niagara waterval, dwars door het Indianen gebied om bij het zomerhuis van Arnold v. Goor te komen, enz enz.
Ook ben ik er nog enkele oud Millenaren tegen gekomen te weten Annie v/d Cruijsen en Richard Schippers die heel toevallig om de hoek woonden waar wij in de zaal ons optredens hadden. Nog altijd heb ik leuke kontakten met diverse emigranten. Het was in een woord een geweldig succes en wij hadden dit voor geen geld willen missen.
Wij hadden internationale bekendheid gekregen, en schijnbaar was een Belgische campinghouder dit niet ontgaan, want we werden uitgenodigd om 3 weken lang over de grens in het Belgische Lommer op de camping te komen spelen.
De eerste dagen was het leuk en gezellig, maar aangezien er steeds de zelfde mensen verschenen, werd het al gauw een sleur en soms vervelend.
Want toen Kees voor de zoveelste keer ‘t volgende dansnummertje aankondigde werd er steeds heel irritant vanuit de zaal geroepen: “Dat wisten we al !!! “.
Wij waren gewend elke avond voor een ander publiek te spelen, maar geen drie weken voor de zelfde bouwvakker. Dus…… eens en nooit meer.
Mijn keyboard of wel orgel had ik zodanig op wielen gebouwd, dat we hem zo de aanhanger in en uit konden rijden. Op een avond moesten we weer eens ergens optreden in België maar het probleem was ( typisch Belgisch ) ons orgel kon niet door de deur. Andere deur geprobeerd, helaas andere kozijnmaten dan bij ons. Dus alles afbreken om binnen te kunnen, en ’s nachts van het zelfde laken een pak om alles weer in de aanhanger te krijgen. Tijdens dit optreden was als gast: Rocco Granata, en al wat er die avond mis kon gaan ging ook mis, ( De wet van Murphie ) zoals de stroom viel uit en Rocco donderde in het donker van het podium. Is heel normaal voor België.
Na heel veel succes, veel meegemaakt te hebben, voor en tegenspoed kreeg ik van Kees weer eens te horen dat ie weer een café ging opstarten. Ik zette hier mijn nodige vraagtekens bij en jawel, op een middag belde Kees me op, alsof ‘t de normaalste zaak van de wereld was met de mededeling: “Ik ga vanavond niet mee “. Ik vroeg hem de reden waarom ie niet mee ging ?
Zijn antwoord was luidt en duidelijk: Ik ben er op uitgekeken !!!
Hoe is het mogelijk, terwijl we ’s avonds een 25 jarige bruiloft hadden in Deurne.
Daar stond Toontje weer,…. zonder drummer en ’s avonds een bruiloft.
Om van de nood een deugd te maken trommelde ik de drummer Jo Vos uit Oss op met de vraag of ie ’s avonds mee kon om de bruiloft te verzorgen.
Jo Vos, die een gerenommeerde drummer was met veel ervaring uit 3 en 4 mans formaties, en op dat moment geen orkest had, ging overstag en deed mee.
Het werd een loodzware avond om het feit dat we niet ingespeeld waren, en Jo totaal geen zanger was. Met een duo moet je toch minimaal met tweeën kunnen zingen, maar nu stond ik er alleen voor.
Het gevoel en plezier wat ik met muziek maken eerst beleefde was aan het weg ebben. De zoveelste teleurstelling !!!
Na een tijdje heb ik Jo omgeruild voor Piet Cillissen uit Groesbeek die best aardig zong en redelijk drumde. Hoewel Piet nog zo zijn best deed, het was bij lange na geen Piet Queens en geen Kees Peters. Kees en ik waren aan elkaar zo vertrouwd en door de jaren heen zo op elkaar ingespeeld dat ik daar geen vervanger meer voor kon krijgen. Toch heb ik met Piet Cillissen best een mooie tijd gehad. Samen hebben we nog drie maal in de show gezeten met ‘n speciale act bij de Band Zonder Banaan, ( B.Z.B. ) maar helaas was er voor mij de spirit en het animo eruit. Met Piet ben ik uiteindelijk in goede harmonie gestopt.
Het was zo erg dat, als ik ’s avonds moest optreden ik de hele dag liep rond te tollen van de zenuwen. Het doek viel,……de koek was op !!!
Inderdaad die grote energieke koek uit 1963, samen met Leo Stoffelen en daarna nog een hele tijd met Stanny Goossens, die koek die naar ons idee niet op kon met veel creativiteit en duizend muzikale ideeën spatte als een zeepbel uiteen.
Was het de jarenlange druk als leider, dikwijls leider met een lange IJ, of de vele tegenvallers zoals dat een orkestlid doodleuk afbelt alsof het de normaalste gang van zaken is. Daarbij de jarenlange druk om te zorgen dat je agenda met kermissen vol genoeg was om beroeps te kunnen blijven, en de jarenlange spanningen er omheen met het idee, als er maar niemand ziek wordt. Duizend en een dingen speelden natuurlijk mee als je leider bent. Tenslotte was je een mini onderneming die geen schakel kon missen in het hoogseizoen. Hoe je het ook wende of keerde, de KOEK was inderdaad op.
Muzikanten zoals wij, om er maar eens enkele op te noemen o.a. “Boemerang, / de Matondo’s, / De Romantica,s, Theo Diepenbrock en zijn en nog vele anderen die allemaal in het dans en stemming circuit zaten hadden het echt niet altijd even gemakkelijk.
Hoewel het heel mooi is om van je hobby een beroep te kunnen maken, ( en zo begon het bij al die orkesten ) zie je het op den duur niet echt meer als hobby, maar is het gewoon je werk geworden, omdat je moet spelen wat er van je verlangd wordt. Heel simpel, de klant betaalde er ten slotte voor.
Daarbij moest je toch zonder impresariaat voor de nodige kermissen en dansavonden zorgen om beroeps te kunnen zijn en te blijven, wat dikwijls toch een belastende druk gaf vooral op de leider. Daarbij vond je het heel gewoon dat je elk jaar zo’n 20 a 22 kermissen draaiden, à vier of vijf dagen met daarbij nog de 3 à 4 matinees per kermis wat toentertijd heel normaal was, om daarna vrijdags nog gauw even een bruiloft mee pikken. Dan kwam tot grote ergernis nog de een of andere bekende artiest op de radio vertellen hoe druk dat ie het wel niet had, want hij moest dan soms wel drie keer op een avond 20 minuten optreden, en had dan op het laatst van de avond zo’n moeite met die hoge C, dat bij ons bij het horen van dergelijk uitspraak de broek afzakte van ergernis. Wij zongen 9 uur per dag voor veel minder gage aan een stuk, en je hoorde ons nooit klagen.
Na enkele weken dat ik gestopt was belde accordeonist en goede vriend Jo van Heeswijk me op met de vraag, of ik zin had om mee te gaan en gezamenlijk te spelen in de bossen op de huifkarren. Dit was voor internationale gezelschappen.
Ik gaf ja, en van het een kwam het ander en besloot voortaan alleen nog met m’n accordeon op stap te gaan. En zo verzorg ik momenteel o.a. optredens in bejaardentehuizen, gemeenschapshuizen, als iemand jarig is, kortom als het maar gezellig is.
Na verloop van tijd, toen ik in een bejaardentehuis als Toon de Migra moest optreden, kwam ik de bekende Brabantse troubadour Nico v/d Wetering tegen.
Nadat we na afloop nog wat gepraat hadden, opperde Nico plots het idee om in de toekomst wat samen te doen betreffende optredens.
En naar alle tevredenheid tot op heden ga ik regelmatig met hem optredens doen als begeleiding accordeonist. Ook heb ik met Nico in de studio aan diverse C.D. producties meegedaan. Ook heb ik in die tijd een paar jaar gewerkt bij party-centrum BAROUGE in UDEN waar ik iedere zaterdagavond bij het binnenkomen van de gasten accordeon zat te spelen
En zo kruipt het bloed waar het niet,………. Inderdaad ! Want zo belde eens de manager van de Band Zonder Banaan mij op met de vraag of ik zin had om af en toe mee te gaan voor een speciale act. Ik zei géén Nee dus; daar gingen we weer.
Het zijn uiteindelijk een TACHTIG optredens geworden en de muzikanten van B.Z.B zijn ondertussen grote vrienden van me geworden.
Als ze ergens ‘n optreden hebben waar ik aan deel mag nemen, heb ik altijd het voorrecht en luxe dat ze me thuis op komen halen, en na afloop weer netjes thuis afzetten. Ze zijn allemaal even bezorgd over mij, en er ontbreekt niets aan.
Het is voor mij een prachtige tijd wanneer ik met hun mee ga optreden en ik hoop dat dat wederzijds is. Ook heb ik met deze jongens een optreden gehad in de Heineken Music Hall te Amsterdam. Dit voor een D.V.D opname getiteld “Het concert de levens”, een ode aan Johnny Hoes. De presentatie was in handen van de voormalige zangeres van LUV: Patty Brard. Bij de uitreiking van een CD van Band Zonder Banaan is mij de eer te beurt gevallen om als eerste de CD in ontvangst te mogen nemen.
Samen met Band Zonder Banaan heb ik ook nog het nummer “ ’t Stadje Kufstein “ op ludieke wijze opgenomen en wel in de Pars studio van Paul Adriaans.
PAUL is ook een rasechte MILLENAAR.
Door het gehele land heb ik mijn act gedaan, samen met B.Z.B. wat een ervaring is om niet te vergeten om voor 2 à 3000 man in grote tenten op te treden.
De vraag blijft voor velen hoe ik aan B.Z.B. kom, en zij aan mij. Dat ging als volgt.
De vader van Willem ( de bassist ) had vroeger eens een feestje waarbij hij de Migra’s ( Toon en Kees ) uitnodigde om te spelen. Willem was als kleine jongen zo apetrots dat wij daar speelden, en vertelde het iedereen die het maar wou horen, dat de Migra’s van de Televisie bij hun op de bruiloft hadden gespeeld.
Nu jaren later was het Willem die het idee opperde om “de Migra’s “ en later Toon de Migra als speciale gast, een act te laten doen gezamenlijk met B.Z.B.
En dit geeft toch bij elk optreden van B.Z.B. een nuance en speciaal effect op het geheel.
Ik heb deze jongens voor en tijdens het optreden, maar ook daarna veel meegemaakt en heb diep respect voor wat ze doen, een eenheid vormen samen met de crew, de fans en het hele circus er omheen.
De samenwerking met G & G producties is ontstaan in 1980. In deze tijd, dat wij met De Migra’s volop in de belangstelling stonden, begon Willem Geerlings senior een groothandel in cassette bandjes. Om steeds als eerste met iets nieuws op de markt te komen, besloot hij om in België regelmatig een studio af te huren om te kunnen opnemen. Studio muzikanten namen de nieuwste hits op en de zangers en zangeressen zongen de hits in. Dit was in het Engels-Duits of welke taal dan ook. Zo belde Willem mij eens of ik een nummer in wilde komen zingen en of ik ook kon zorgen voor andere zangers die dat wilde gaan doen. Dit enkel voor de Hollandse producties. Ik formeerde een groepje van 4 personen, onder wie; Hennie Wijmans (New-Four), FrankMortiers (Frank & Mirella), Anton v.d. Heijden (Dubbel Glas) en ikzelf, Toon v.d. Burgt (De Migra’s). Zo togen wij ongeveer eens in de maand naar Brussel, Antwerpen of naar Heist op den Berg om de nieuwste Hollandse hits in te gaan zingen. Dit heeft een jaar mogen duren en hebben met ons “clubje”veel lol en plezier gehad. Enkele jaren later kwam Willem Geerlings junior in het bedrijf en is tot op heden de directeur en producer van G & G producties. Het bedrijf is enorm uitgebreid en met zijn tijd meegegaan. Het is nu een groothandel in cd’s en dvd’s. Al die jaren heb ik contact onderhouden met het bedrijf en dit resulteerde weer in een samenwerking om een dvd op te gaan nemen met de nummers die ik vroeger had opgenomen met Wim Berkers. (dit met de toestemming van Wim Berkers)
Inmiddels zijn dit al 4 dvd’s geworden en we zien wel hoe het verder gaat. We hobby-en maar door. De dvd’s opnemen doe ik samen met Ben v.d. Ven, die dit ook, net als ik, zie als een fijne hobby. Geerlings geeft ons de vrijheid en bemoeid zich verder nergens mee. Hij is nog steeds tevreden geweest over het resultaat.
Dan als laatste !!! Dikwijls kwam de naam Stanny Goossens voorbij in het vertolken van deze biografie. De reden is dat Stanny als dunne rode draad door mijn muzikale verleden en loopbaan heeft gelopen.
Want toen ik weer als accordeonist alleen ging werken belde hij me op met de mededeling dat ie een CD aan het opnemen was bij Jack v. Raamsdonk in Den Bosch, en dat daar tijdens een gesprek de naam Migra’s gevallen was.
Jacky v. Raamsdonk was voor mij geen vreemde, daar hij als drummer van zijn eigen orkest in het verleden vaak kwam luisteren als wij met de Migra’s ergens een optreden hadden. Daarom adviseerde Stanny mij om eens contact op te nemen met Jacky wat ik toen gelijk gedaan heb, want niet geschoten is altijd mis.
Aangezien ik nergens geen contractuele verplichtingen meer had, was Jacky opgetogen en stelde na een fijn gesprek bij hem thuis voor om een CD op te nemen met alle bekende hits van ons: “de Migra’s “. Tot op heden heb ik een aantal instrumentale en vocale CD’s bij hem opgenomen waar ik als een gezellige tijd aan refereer, omdat het tijdens het opnemen altijd feest en gezellig was. Z’n vrouw Betty zorgde altijd dat er iets te eten was, niets kwamen we te kort en het beste was nog niet goed genoeg, wat natuurlijk een hartelijke en vriendschappelijke sfeer gaf, wat ten goede kwam aan de kwaliteit van het product.
Nu werk ik alleen nog als accordeonist en speel o.a. bijna elke week in feesterijen tijdens binnenkomst van de gasten. Zolang de gezondheid het me toestaat hoop ik nog lang te kunnen optreden, want wat is een wereld zonder muziek ???
Mijn slogan is: Een dag géén muziek is één dag niet geleefd !!!
Ook niet vergeten , mijn grote vriend RENE van Rooij – Wc-Experience. Samen gaan we regelmatig naar Kronenberg (L) om bij te kletsen met Noud Martinali onze accordeonstemmer met RENE werk ik regelmatig samen in zijn opname studio. Samen hebben wij ook diverse nummers opgenomen
Ook n goede vriend heb ik aan Piet Reijnders , Fijne accordeonist en een man waar je altijd bij terecht kan. Verders heb ik een goede vriend aan Jan Verhoeven van het bekende Holland Duo. Met Jan kan ik huilen en lachen en we komen regelmatig bij elkaar om bij te praten maar vooral om samen wat te zingen. Deze dingen brengen voor ons veel vreugde .
RENE en JAN en PIET zijn wat je noemt ”DROOMVRIENDEN “ en van onschatbare waarde
Het bloed blijft maar kruipen waar het niet kruipen kan, en eigenlijk komt er nooit een einde aan een biografie, want binnenkort komt er een D.V.D in combinatie met CD uit met allemaal instrumentale en vocale nummers. Daarom wil ik iedereen die ik heb mogen leren kennen in mijn kleine wereldje dat muziekwereld heet bedanken zoals, muzikanten, kasteleins, belangstellende, fans en alle die ik vergeten ben kortom. …………. BEDANKT !!!
Maar vooral niet te vergeten; een speciale en gemeende dank aan mijn vrouw Toos, die het niet altijd even gemakkelijk heeft gehad, maar die me door dik en dun, in goede en slechte tijden altijd in goede harmonie heeft gesteund.
Houdoe !!!
P.S. In de periode “ De Migra’s en daarna Toon de Migra “ zijn op platen en CD- gebied in totaal:
35 SINGLES / 12 ELPEE ’S / 20 C.D.’s / en 5 D.V.D’s. uitgebracht.
2 LP,s met GOUD BEKROOND
Alle DVD’s zijn uitgekomen bij Producer Willem Geerlings, G & G Productions.
De meeste CDs zijn uitgekomen bij DISCOUNT (producer Jacky van RAAMSDONK)
( Stanny: bedankt voor het helpen en het in elkaar zetten van dit knutselwerk)
Jij en Leo Stoffelen waren DE MIGRA,s van het EERSTE uur waar ik TROTS op ben.
INVALLERS die ooit een WEEK of een paar dagen mee speelde in NOOD gevallen zijn er ( bij het lezen van hun biografie ) TROTS op dat ze ooit deel uit maakte De Migra’s al was t dan maar in NOOD gevallen.
Voor velen zegt deze BIOGRAFIE niets of niet veel, voor anderen weer wel,
Voor mij zelf is het een MOOIE HERINNERING.
Les Troubadours
Van Hans Nijhof en Teun Koerselman hebben wij onderstaand verhaal en foto’s gekregen. Deze heren zijn voor dit verhaal, op hun beurt, op bezoek geweest bij Toon Grobben die veel verhalen en bijbehorende foto’s kon laten horen en zien. Van alle oud leden van “Les Troubadours” zijn Carlo Burke, nu als gitarist bij het Bornse Piratenkoor, en Hans Nijhof als Slagwerker (BUM!) bij het Hengelose Egerländer orkest “de Noorkerländer” nog aktief.
De Story of “LES TROUBADOURS”
Het Hengelose dans en showorkest “Les Troubadors” werd opgericht in 1954. “Les Troubadours” wie kent ze niet? veelvuldig als orkest op bruiloften en feest- en dansavonden in de Twentse Horecazaken. De bezetting van het eerste uur bestond destijds uit Toon Grobben als slagwerker, Frans Grundel op accordeon en Jan Groeneveld, tevens op accordeon. In die jaren werd o.a. vaak gespeeld bij cafe “de Rozenstruik” in Ootmarsum. Na het vertrek van Jan Groeneveld kwam eerst de Hengelose trompettist Gerrit Schrader en later de saxofonisten Frans Mulder en Jan Hoekstra bij Les Troubadours. Omdat deze na verloop van tijd in militaire dienst gingen, kwamen de saxofonisten Jan Koning, Jan Lemmink en later de gitarist Harrie Veluwenkamp bij het orkest. Naast Toon Grobben en Frans Grundel speelde Gerrit Schrader een grote rol in de geschiedenis van dit orkest, hij werd dan ook zakelijk- en muzikaal leider van “Les Troubadours.
In deze periode kwam ook Harrie Vrielink uit Goor als “geluidsman-operator”, het orkest versterken. Na geruime tijd verliet Jan Koning het orkest en werd zijn plaats voor langere tijd ingenomen door de geweldige rasmuzikant Henk Kerkhof op tenor-saxofoon en elektronisch orgel. De doldwaze act “Nelis niet kietelen” werd veelvuldig door het duo Gerrit Schrader en Henk Kerkhof uitgevoerd, er werd dan ook vaak op bruiloften gevraagd naar het nummer “met dat kapotte overhemd”. Als welkome versterking werd in de beginjaren ’60 de gitarist Carlo Burke uit Aruba aangetrokken. Hij speelde fantastisch zuid-amerikaanse muziek en groeide uit tot een van de toppers in dit orkest, “Borriquito” werd een veelgevraagd nummer. In deze jaren werd veelvuldig opgetreden bij Café de Rozenstruik in Ootmarsum, Franken Volmerink in Saasveld, Café Kuppers in Rietmolen, Dancing Thies van der Linde in Raalte en Dancing Hotel Royal (Toon van de Kir) in Hengelo. In Dancing Hotel Royal in Hengelo werden in de jaren ‘60 de dansavonden op zondagavond verzorgd, menig Hengelo’s echtpaar heeft zich hier dan ook gevonden. Bij het feest van het 75-jarig jubileum van het bedrijf “Heemaf” werden 10 avonden achtereen samen met de goochelaar Fred Kaps, zangeres Ria Valk, en het Cocktail Trio de feestavonden bij dit bedrijf verzorgd.
Na deze succesrijke periode verlieten in de jaren ’70 Toon Grobben en later Frans Grundel het orkest en werden opgevolgd door de, helaas veel te vroeg overleden Sjaak Sterrenburg op slagwerk en Teun Koerselman op orgel-synthesizer. Voor langere tijd kwam vervolgens Hans Nijhof als slagwerker bij “Les Troubadours”. In deze jaren werd veelvuldig opgetreden o.a. bij Café Strikker in Hengelo, Café de Kei- en Café Royal in Almelo, Café Tibbe in Mariaparochie, het Hoogspel in Delden en Café Kotman in Oldenzaal. 
Later kwam Hans Kerkhof (jawel! zoon van) op saxofoon als vijfde man dit orkest versterken. Hans Kerkhof is momenteel een bekend jazzmusicus op xylofoon en treed regelmatig op bij allerlei Jazzsessie’s. Na een lange tijd van ruim 30 jaar dansavonden, carnavalsavonden, bruiloften en feestavonden werd in 1987 het dansorkest “Les Troubadours” definitief ontbonden. Tekenend voor de goede sfeer bij dit orkest is er daarna in 1991 nog een reunie van oudleden van dit bekende dansorkest geweest bij de Zwaaikom in Hengelo. Het dagblad Tubantia heeft hier nog uitvoerig over bericht.
The story of “The silver Wings”
Hier een kort filmje van het ontstaan tot het einde van “The silver Wings”. Dit filmje is gemaakt door de gitarist/zanger van de band Gerard Wigger.
The story of ‘De Musketiers
Een kort filmpje over de bekende band ‘De Musketiers. Deze film is gemaakt door de zanger en gitarist Gerard Wigger. De muziek die u hoort is ook van “de Musketiers”
The story of The Flying Birds
Een kort filmpje over de jaren ’70 band ‘The Flying Birds’. Deze film is gemaakt door de zanger en gitarist Gerard Wigger. De muziek die u hoort is ook van “The Flying Birds”